Onderdelen elektrische gitaar

Zoals je kunt lezen in het artikel 'Onderdelen akoestische gitaar' wordt bij een akoestische gitaar het geluid van de snaren versterkt door de trillingen van de snaren via het brugzadel en de brug over te brengen op de klankkast. Bij een elektrische gitaar worden de trillingen door het gitaarelement omgezet in een elektrisch signaal wat naar een gitaarversterker wordt gestuurd die uiteindelijk het signaal versterkt. De body van een elektrische gitaar dient dus enkel als behuizing voor het elektrische circuit en als tegengewicht voor de hals en kop. Daarnaast is de vorm van de body een kenmerkend en belangriijk esthetisch onderdeel van de elektrische gitaar. Iedereen herkent een stratocaster, de Flying V of een Gibson Les Paul aan de vorm van de body. 

Body, hals en kop

Wanneer je op zoek bent naar specifieke gitaaronderdelen is het handig om te weten hoe de verschillende onderdelen precies heten. Daarom lichten we onderstaand kort de verschillende onderdelen toe. De elektrische gitaar bestaat uit een body, een hals en een kop. Deze zijn dorgaans van hout gemaakt. Op de kop van de elektrische gitaar zijn de stemmechanieken bevestigd. Anders dan de akoestische gitaar waarbij de lage E, A en D worden gestemd door middel van linker stemmechanieken en de G, B en hoge E door middel van rechter stemmechanieken hebben de meeste elektrische gitaren alleen zes linker stemmechanieken. Net onder de kop bevindt zich de topkam, deze zorgt ervoor dat de snaren netjes naast elkaar en op de juiste afstand van elkaar over de hals worden geleid. De topkam is meestal los bevestigd en wordt enkel door de spanning van de snaren op zijn plek gehouden. Van de topkam lopen de snaren langs de hals naar de brug. Aan de vlakke voorzijde van de hals bevindt zich de toets: een meestal donkergetint dun houten plaat. Hierin zijn de frets en positiestippen bevestigd.

De gitaarbrug

Verschillende elektrische gitaren hebben verschillende soorten bruggen. Het voornaamste verschil tussen gitaarbruggen is een gefixeerde brug of een brug met vibratosysteem. De eerste wordt ook wel hard tail genoemd en de laatste abusievelijk een tremolobrug. Deze verwarring komt voort uit een opmerkelijke flater met vèrstrekkende gevolgen. In 1954 introduceerde Fender hun eerste vibratosysteem op de Stratocaster en noemde deze om onbekende redenen 'tremolo bridge' in plaats van 'vibrato bridge'. Tremolo en vibrato betekenen allebei 'trillend' in het Italiaans maar verwijzen naar twee duidelijk verschillende technieken. Bij tremolo wordt dezelfde toon kort achter elkaar herhaald met een telkens wisselend volume en bij vibrato worden juist kort achter elkaar tonen gespeeld met een licht afwijkende frequentie. Tremolo duidt dus op een variaite van amplitude en vibrato op een wisseling van frequentie. Om de verwarring compleet te maken noemde Fender de tremolofunctie op de versterker 'vibrato'. Tot op de dag van vandaag worden bruggen met een vibratosysteem 'tremolobruggen' genoemd. Deze hardnekkigheid bewijst vooral de enorme invloed en ongekende populariteit van Fender. Een 'tremolobrug' heeft dus een beweegelijk gedeelte dat met een hendel, de tremolo-arm of whammy bar, kan worden bewogen. Door op de hendel te duwen wordt de spanning op de naren verlaagd en daalt de toon. Door de hendel naar achter te trekken wordt de spanning op de snaren verhoogd daarmee ook de toon. Er bestaan verschillende soorten vibratosystemen, zoals de standaard tremolobrug, de Floyd Rose Double locking bridge en de BIgsby Vibrato Tailpiece.

Gitaarelementen, tonecircuit en volumeknop

Tussen de brug en de toets bevinden zich één of meerdere gitaarelementen. Een gitaarelement zet door middel van inductie de trilling van de snaren om in een elektrisch signaal. Wil je meer weten over de werking van het gitaarelement? Lees dan het artikel 'Hoe werkt een gitaarelement?'. Het elektrische signaal wordt langs één of meerdere tonecircuits en de volumeknop geleid en verlaat uiteindelijk via de jack output de gitaar. Een tonecircuit bestaat uit een variabele weerstand (potentiometer) en een condensator, ook wel tone cap genoemd. De werking van de toneknop wordt uitgelegd in het artikel 'Hoe werkt een tone knop?'. Een volumeknop is een enkele variabele weerstand die als volt splitter dient en op deze wijze bepaalt hoeveel signaal de output bereikt en hoeveel er wordt afgevoerd richting de aarde. De werking van een volumeknop wordt in meer détail behandeld in het artikel 'Hoe werkt een volumeknop?'. Als de gitaar meerdere elementen bevat wordt door middel van de elementschakelaar bepaald welk element de trillingen omzet. Dit kan een enkel element of een combinatie van elementen zijn. Omdat het timbre van de klank van de snaren anders is dichtbij de hals dan dichtbij de brug kan op deze manier 'een druk op de knop' een heel verschillend geluid worden geproduceerd. Onder de snaren en om de elementen is bij de meeste elektrische gitaren de slagplaat bevestigd: een plastic plaat die de body tegen krassen beschermt.